acayip derecede korktuğum bir eylem. yanlış anlaşılmasın kanım az bencillik yapıyorum falan durumları değil. küçüklükten beri aşıya, iğneye karşı bir fobim vardı. sanki o an yanlış bir şey olacak ve ölecekmişim gibi evet bu bir takıntı. ama o an öyle olmayacağı kesin olsa dahi öyle hissediyorum.

kan vermenin ne kadar önemli olduğunun hatta buna ihtiyaç konusunda anneannem'den ötürü yanında birebir tanık olduğum, çok gerekli bir fiiliyat evet, bunu aşacağım zamanla umarım. birinin hayatına bir katkıda bulunmuş olmak düşüncesiyle aşacağımı biliyorum. sanırım bir noktaya kadar da insan vücudu için, vücudun kendini yenilemesi için gerçekten iyi bir olay.